De nacht van 30 april op 1 mei
De Walpurgisnacht vindt haar oorsprong in verschillende voor-christelijke tradities die op de vooravond
van 1 mei plaatsvonden.
Één van die tradities is het Keltische Beltane feest en een andere
was de Vanadisnacht (dis van de
Vanen, dis = voorouder), een feest gewijd aan de
Godin Freija
(Vanadis is een naam van Freija
- zie Wikipedia).
De Vanadisnacht werdt gevierd in de nacht van 30 april op 1 mei waarbij vuren ontstoken werden en geliefden elkaar vonden.
Deze nacht was ook geschikt voor het doen van voorspellingen (Seidh).
De naam Walpurgis komt van de Godin Walburga en de abdis Walburga
(710 - 779 na nul), een katholieke heilige die gebruikt is om het eeuwenoude Vanadis feest te kerstenen.
In het oud-hoogduits wordt Walburga Walpurgis.
Andere schrijfwijzen zijn: Valburga, Valburg, Valborg, Walburgis en Walburga.
De naam Walburga kan etymologisch worden vergeleken met de Walkuren en het Walhalla.
Het Wal deel in al deze namen duidt op de overledenen van het slagveld die naar het Walhalla gingen.
De Walkuren kozen de gevallenen van het slagveld.
Het laatste deel van de naam Walburga betekend bescherming (burg = kasteel en berga = bescherming).
Walburga betekend dan de beschermster van de gevallen op het slagveld in Walhalla.
Gardenstone (Blz.571 t/m 574) schrijft over een Germaanse
Godin Walburga die is samengesmolten met de Katholieke abdis genaamd Walburga die rond 779 na nul gestorven zou zijn.
Er is een legende dat na de dood van deze abdis haar relikwieën op de vooravond van 1 mei 870 na nul op een rots geplaatst werden
waar toen geneeskrachtige olie uit begon te komen. Op 1 mei 870 na nul is ze heilig verklaard en sindsdien heet deze avond de Walpurgisnacht.
Er is een oudere heidense mythe waarin de Godin Walburga een gewonde soldaat geneest met helende olie.
De abdis Walburga heeft dus allerlei
eigenschappen van de gelijknamige Godin Walburga overgenomen om Haar zodoende te kerstenen.
(Gardenstone Blz.571).
Iets vergelijkbaars zagen we in Engeland met de Godin Brigid
en de katholieke heilige Brigid (zie Nissaba.nl).
In de huidige Walpurgisnachtfeesten is de rol van de abdis Walburga
geheel op de achtergrond geraakt. De Walpurgisnacht is tegenwoordig weer een feest van de Godin Walburga en de Godin Freya
als de Vanadisnacht. Beidde Godinnen worden soms met elkaar verleken en zelfs aan elkaar gelijkgesteld.
Het Walpurgisfeest of Vappu/Valborgfeest is weer een echt lente/zomer-feest waarin het begin
van het nieuwe seizoen centraal staat.
Kenmerken van het feest zijn de vruchtbaarheid en de dunne scheiding tussen leven en dood.
De Walpurgisnacht was een tijd dat geliefden elkaar vonden en de liefde bedreven.
Ontluikende vruchtbaarheid was een thema bij het Ostarafeest,
bevruchting is een thema van de Walpurgisnacht.
Rond dit feest werden er ook veel huwelijken voltrokken.
Geliefden gingen tussen twee vuren of sprongen over de vuren heen.
Regelmatig lees ik dat men denkt dat er rond dit feest meer sex bedreven werdt, men vrijere gewoontes had,
er rond dit feest veel zwangerschappen ontstonden, enz.. Hier is veel historisch onderzoek naar gedaan en men heeft
geen toename van zwangerschappen in deze periode kunnen constateren, binnen of buiten een huwelijk.
De meeste zwangerschappen ontstonden later in de zomer (Hutton blz.229).
Net als tijdens Samhain is de scheiding tussen de werelden der levenden en doden in de
Walpurgisnacht erg dun. Tijdens deze nacht hebben de geesten vrij spel. In het gekerstende Walpurgisnachtfeest zijn het niet
de geesten die zich in deze wereld manifesteren doch zijn het boosaardige heksen. De Godin Freya werd gedemoniseerd en degenen
die Haar eerden en Haar feesten vierden werden geassocieerd met de duivel en hekserij. In Duitsland wordt nog altijd de
Walpurgisnacht gevierd en in deze nacht zouden de duivels en heksen tevoorschijn komen en zich verzamelen bij de
Blocksberg en in Zweden op de
Blåkulla.
Volgens het volksgeloof mochten de van de aarde verbannen heksen gedurende één nacht in het jaar terugkeren voor een
heksenfeest op de Brocken.
Op de berg is een steenformatie te vinden die ´duivelskansel´ of ´heksenaltaar´ wordt genoemd.
Op veel plaatsen in de Duitse Harz wordt tegenwoordig het Walpurgisfeest nog groots gevierd.
Aan huizen en anders bouwwerken worden duivels en heksen opgehangen. Mensen lopen als heks verkleed over straat en slaan argeloze
voorbijgangers met een bezem op hun achterwerk.
En al mag van de natuurbescherming geen Walpurgisnacht meer worden gevierd op de
Blocksberg, elk jaar komt het toch tot spontane vieringen.
