Lughnasa is het feest van de eerste oogst.
De oude Romeinen en Germanen geloofden dat er een soort onpersoonlijke levenskracht in alles aanwezig was die ze kracht of macht noemden.
Deze levenskracht of levensgeest van een bepaalde akker werdt door het oogsten gedood.
Wanneer het laatste graan geoogst werdt dan moest deze levenskracht bewaard en overgebracht worden voor het volgende jaar.
Met het nieuwe zaaigoed kwam deze levenskracht of levensgeest dan in het volgende jaar weer tot leven.
(Zie Lankester Blz.187 en 190)
Wanneer we de hedendaagse natuurkunde bestuderen komen we tot de ontdekking dat de kern van de materie niet
de allerkleinste deeltjes zijn (zoals atomen) maar dat men eerder aan velden denkt.
Dit begon in de negentiende eeuw met de elektromagnetische velden en in de vorige eeuw kwam daar het zwaartekrachtveld bij en de materievelden
van de quantumfysica.
Tot op de dag van vandaag is de levensenergie nog een mysterie voor de wetenschap.
Wanneer een mens of dier sterft, is er geen meetbare verandering terwijl er toch duidelijk
iets veranderd, het leven verdwijnt uit het levende organisme.
De bioloog Rupert Sheldrake schrijft in zijn boek
"De Wedergeboorte van de Natuur" vanaf blz. 151 over de jaargetijden en hun feesten
en op blz. 158 over de geest van een plaats.
Sheldrake schrijft over een soort van collectief geheugen, morfogenestische velden genaamd.
Deze velden heb je per soort (apen, vogels, eikenbomen, graan) en ook per streek. Het morfogenetische veld
van een streek zou je kunnen zien en ervaren als bijvoorbeeld natuurgeesten of Godinnen van een bepaalde regio.
Wetenschap en de Oude Religie lijken elkaar o.a. bij wetenschappers als Rupert Sheldrake
steeds dichter te naderen.
Lughnasa is dus het feest van de eerste oogst. We kunnen de eerste vruchten plukken van wat we gezaaid hebben.
Dit kan je ook overdrachtelijk bezien. De dingen die je gezaaid (gedaan) hebt, worden rond deze tijd geoogst.
Het is dus ook een tijd van reflecteren: zijn we tevreden over onze eerste oogst? Zijn we tevreden met wat het
afgelopen jaar ons gebracht heeft?
En zijn we dankbaar voor wat we hebben kunnen bereiken / oogsten?
Een thema van Lughnasa is ook opoffering; de Godin Tailtiu sterft opdat wij kunnen oogsten en eten.
Dit geeft ons te denken wat wij voor anderen zouden kunnen doen die weinig te eten hebben.
Wellicht kan je iets voor iemand die het niet zo breed heeft doen of rond deze tijd eens kijken welk goed doel je kan steunen die zich hiermee bezig houd.
Daarnaast kan het ook leuk zijn om iemand die het niet zo breed heeft op je eigen kosten mee te nemen naar Castlefest in Lisse.
Lughnasa is traditioneel een feest met wedstrijden waarin je je vaardigheden zo goed mogelijk naar voren laten komen, met bijvoorbeeld
spelen als schaken, paardenraces, boogschieten, enz.. Op markten verkocht men ook de oogst en/of de produkten die men vervaardigd had.
Ter ere van het offer van de Aarde Godin vieren we dit jaarfeest door ons op ons allerbest te laten zien met onze oogst, met wat we bereikt hebben,
onze ontwikkeling, met wat we gemaakt hebben, met markten, wedstrijden, spelen, enzovoorts.
In Nederland sluit het in het teken van Lughnasa staande
festival Castlefest hier naadloos op aan...